Ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα
Είμαι ξαπλωμένος στη γωνιά με τα παλαμάρια,
καπνίζω ”Πέντε γαλάζιοι αδελφοί”
και δεν σκέφτομαι τίποτε.
Η θάλασσα είναι πράσινη,
έντονα βαθυπράσινη σαν το αψέντι:
είναι πικρή σαν χλωριούχο μαγνήσιο·
και πιο αλμυρή από χλωριούχο νάτριο·
είναι αμείλικτη σαν ιωδιούχο κάλιο·
και λήθη, λήθη
για τα μεγάλα αμαρτήματα, και τις μεγάλες λύπες
μόνο η θάλασσα δίνει,
και το αψέντι!
Ω, πράσινη αψινθοθάλασσα,
ω, γαλήνια αψινθολήθη,
νέκρωσε τις αισθήσεις μου
και άφησέ με να κοιμηθώ ήσυχα,
όπως τότε που μ’ έπαιρνε ο ύπνος
όταν διάβαζα ένα άρθρο στη
Revue des deux Mondes!
Η Σουηδία απλώνεται σαν καπνός,
σαν καπνός από μαδούρο Αβάνας
και ο ήλιος κρέμεται εκεί πάνω
σαν μισοσβησμένο πούρο,
όμως γύρω στον ορίζοντα
υψώνονται οι κυματωγές κατακόκκινες
σαν βεγγαλικά
και φωτίζουν την αθλιότητα.
(Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου)
chromata 