Δυο ποιήματα από το δεύτερο μέρος της συλλογής Τριλογία (Trilogi, 2006), το οποίο φέρει τον τίτλο ”Ο πλευρονήκτης και το άστρο”.
Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου Βινιέτα Λου Σνέφαλλ
Ένα άστρο πέφτει τη νύχτα πριν ξημερώσει του Αγίου Λαρς
σημειώνω όλες τις πτώσεις
για να μπορέσω να δω κι εκείνη με τις πέντε αιχμές
ένα πεντάγωνο σχεδιάζεται με μια γραμμή μόνο
μια πεντάλφα, τρίγωνα που εισχωρούν το ένα στο άλλο
σαν τις σκέψεις του Ευκλείδη όταν έγραφε τα Στοιχεία
ή αυτά στα σύμβολα των προγόνων μου, χαραγμένα σε
τοίχους, εργαλεία, αγγεία, ένα άστρο
κατά των μαγισσών, κατά του κακού ματιού.
*
Και ο αστερίσκος, το σημάδι που επινόησε ο Αρίσταρχος
και το χρησιμοποιούσε όταν παρέπεμπε σε στίχο
του Ομήρου, έλαμψε σαν δυνατό φως του ποιήματος
ένας κειμενικός δείκτης, σαν να σκοντάφτεις σε αστερία
στην παραλία, ώ εδώ είναι, ο παλιός ρυθμός
της άμπωτης της πλημμυρίδας της άμπωτης και το σφρίγος
του ποιητικού μέτρου
κολλά στο υπόστρωμα σαν να έχει μυζητήρες
και το επόμενο κύμα δεν το
κουνά ούτε το επόμενο
μόνο πέτρες κοχύλια ξεκολλούν
ακούγονται ρουφήγματα πλαταγισμοί
κι όπως sternenwärts die Sternschnuppe
επιστρέφουν στις θέσεις τους
υδατόσημο σε παλιό χαρτί.
chromata 