Εδώ δεν υπάρχει τώρα και τότε
Εδώ δεν υπάρχει τώρα και τότε
ούτε επερχόμενος χρόνος
ούτε κίνηση ούτε
ακινησία
– ούτε κάτι που έγινε ή που γίνεται
ούτε κάτι που έχει μορφή, ούτε αμορφία
ούτε δύο ούτε τρία
ούτε πλήθος: μόνο ένα.
Προσηλωμένο στο τίποτε
αναπαύεται στον εαυτό του.
Προσδεμένο στο τίποτε
αναπαύεται στο τίποτε
και καμιά εικόνα δεν μπορεί να συλλάβει
κανένα όνομα
της ουσίας του τη χλομή απουσία ουσίας. Ήδη
το «σκιάς σκιά» είναι
υπερβολικά συγκεκριμένη παρομοίωση.
Και ωστόσο
καμιά συμπαγία δεν συγκρίνεται με τούτη.
Δεν διαθέτει κανένα πόρο
όπου θα μπορούσε η μύτη έστω μιας βελόνας να εισχωρήσει.
Ο γκρίζος γρανίτης αρχέγονου βουνού είναι σε σύγκριση
αραιός σαν κόσκινο.
Τόσο πολύ είναι εντελώς ένα.
Τρέμω
τον θάνατο αυτόν που ποτέ δεν πεθαίνει
τη ζωή αυτή που ποτέ δεν έχει ζήσει
αλλά υπάρχει και υπάρχει και υπάρχει
αιώνια.
Ω τριαντάφυλλα μιας μέρας
ω πλήθος ποικιλία ανεμοθύελλα πλανήτες
ιχθυοτρόφε ωκεανέ
φεγγαρόφωτα νερά
αστραφτερά δίχτυα
ω παροδικότητες:
με σας θέλω να ανυψωθώ
με σας θέλω να πορευτώ
στο μπουμπούκιασμα στην άνθιση και στον θάνατο.
(Under månens fallande båge, 1947. Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου.)
chromata 