Moira Egan

Αυτοπροσωπογραφία (1927)

Αυτός ο καθρέφτης δεν λέει ψέματα. Είναι λυπημένη και κουρασμένη,
και κάθε κόχη της ύπαρξής της είναι τραβηγμένη
προς τα κάτω, η κλίση προς τη γη κοβαλτί ματιών,
χείλη σφιχτόκλειστα που σχηματίζουν ένα κουρασμένο συνοφρύωμα·
οι ώμοι λίγο βυθισμένοι, ο λαιμός της είναι ο πτυχωμένος
άξονας που στηρίζει το βαρύ κεφάλι,
και η σάρκα είναι διάστικτη, μορφή δροσερή και πράσινη
και λεβαντί και μπλε, ένα κόκκινο ζικζάκ
εγκάρσια στο ένα μάγουλο (en colère;), πορτοκαλί και χρώμα σκουριάς,
το κιννάβαρι της κουρτίνας, μαραμένα φύλλα
σε χρώμα ξεθωριασμένου νεφρίτη, και μήλα, κόκκινα και μουσταρδί,
φθινοπωρινά, πάει καιρός που έχουν πέσει από το δέντρο.

Αυτός είναι ο φόρος αγάπης και βαρύτητας.
Και ωστόσο δεν μπορείς να αγνοήσεις την ομορφιά.

Synæsthesium, 2017. Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου.