«Τι θα γίνει με το λιμάνι», ρωτά. Θα γεμίζει πλοία και θα κρύβει το βάθος της θάλασσας, τον ορίζοντα, τον Όλυμπο. Θα είναι το κόστος της πιθανής επιτυχημένης επένδυσης. Χώρια η ρύπανση της κλειστής θάλασσας και του αέρα ίσως, και ποιος ξέρει αν θα ξαναδούμε δελφίνια όπως τις προάλλες, ή αν ποτέ γίνει ο ξύλινος διπλασιασμός της παραλιακής προμενάδας. Αν γίνει αυτό και αν κάποτε οι Μύλοι Αλλατίνη γίνουν δημοτική βιβλιοθήκη, θα ήταν δύο λόγοι να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη. Και αν ο Μπομπ Ντίλαν ερχόταν κάθε καλοκαίρι. Δεν θα ήμουν ο μόνος.
Βασίλης Παπαγεωργίου, Θανάσης Βαλτινός: Ήλοι, ελιές, λέξεις, ήλιος. Φωτοδοκίμιο. Θεσσαλονίκη: Σαιξπηρικόν, 2017.
chromata 
You must be logged in to post a comment.